برزخی

  

 این ترانه تنها ترانه ایست که برای خودم و دلم و تمام دلهایی که مثل  

 دلم بی دل و برزخیند نوشته ام و هراسی ندارم از اینکه قافیه هایش   

همقافیه نباشند!!! یا ترجیع بندش ترسیم کننده درستی از ترانه و حال  

و هوایش نباشد و ..... من برزخ را دیدم و فهمیدم و نوشتم و هرکس   

هرچه نفهمید و هرچه ندید را به رویم بیاورد تا بگویم برایش کجاست  

آنجایی که مرا در خودم منعکس کرد...!!!!

میون برزخم انگار ....... تموم قلبم آشوبه  

یه مشت تصویر بی تعبیر به قلبم خدشه میکوبه!  

یه یاد آوریه مزمن منو یاد خودم انداخت!   

شدم شکل همون روزی که شب بود و غرورم باخت!  

دمای قطبی قلبم ضمیر خواهشو فهمید..  

چشام پشت همون گریه چکیدو بارشو فهمید!!  

مسجل بود تحمیلم به داروچوبهء اعدام    

همین باور منو دزدید. شدم رسوای استعلام!!  

تو سلاخیه ساتور و شب و شبگردی و بارون..   

شدم زنجیر زندونه تب و نمناکیو طاعون...   

همونجا خونو فهمیدم همونجا اشتیاقم مرد   

همونجا مهر بیداری رو پیشونیه خوابم خورد... 

چه قدر بی وزن و بی مفهوم چه قدر بی فعل و بی مفعول. 

.. 

منو هیچکس نفهمیدم تو این گنجایش معقول...!!!    

تو برزخ بودم و دوزخ شبونه چشم به راهم بود ..  

تو هم حتی نفهمیدی چه بغضی پشت آهم بود ....!!!!  

  مهدی انصاری فر