خیال.........

طرحی از خودم.....

تنم را صیقل داده ام،

امشب مهمان دارم

خیال مردی که می گفت دوستم دارد................

پرتگاه..........

این هفت طرح ذهنیات من هستند به نقد بنشینیدم لطفن................................................

مکافات 

v     من مکافاتم و در جلد خودم می­سوزم.....           

جنایتی را به دستانم بسپارید

پرتگاه

v   در خود مچاله شده

در پرتگاه اخم­های تو

گره را محکم­تر کن

سیزده

v    خانه رؤیایی­مان را متروکه کردند            

کلاغ های خانه به دوش

و ما باور می­کردیم

دروغ­های سیزده هر روزه را

قهوه

v                

بیزارم از نوشیدن هرچه قهوه

به جز قهوه ­ای چشمانت

گریه

v   وقتی خاک باغچه گریه می­کرد            

آلبالوها شور شدند

تردید

v   در عبور از مسیر زیگزاگ تردید          

عصیان­های کالی را دار زدم

تا دست­هایم مثل تو آلوده باشند

فاصله

خط­ها  

حتی اگر اشغال باشند

یک راه است

مسدودش نکن

هیچ کس نیست.....................

وقتی تو نیستی ،


نگاهم حوصله نمی کند

پایش را از چشمم بیرون بگذارد. . . !