داغونم......

هنوز هم سنگی در مسیر جویبارم

بیا و از سر راه زمانه بردارم

مرا ببر که لگدمال طعنه ها نشوم

نخواه لب بر لب های مرگ بگذارم 

روزی که آخرین ترمم تموم شد با خودم گفتم دیگه  

سرنوشتت تو دستاته حواست باشه.......   

همه می گفتن اگه علوم آزمایشگاهی باشی اونم از نوع  

دامپزشکیش رو دست میبرنت چند جا  

رفتم(فک کن بی مدرک)تحویل میگرفتن(منم که کمرو...) 

اما......گفتیم امید به خدا  

بعدش گفتم یبار برا همیشه ارشد بدم رفتم تو مود انتخاب  

رشته ی امتحانیم (نه که در تغییررشته  ید طولایی دارم ) 

این شد که هنوز حیرونم شیلات وانگل ومیکروب وتغذیه دام 

 هر کدوم یه مشکلی دارن....راستشو بخوای تحت فشارم 

 نظر های بقیه و اعتقادی که به قدرت واستعداد مافوق  

تصورم دارن یه طرف(یکی از دوستام میگفت تو توهم ارشد  

هم بزنی قبولی)  

البت با علم به اینکه من مثل موش هم درس نمیخونم چه  

برسه به خر گرفتی که چی شد؟ 

و افکار مریخی وترس از آینده خودم هم یه طرف از بس فکر  

کردم همه ی سلول های خاکستریم  

 آی سی سوزوندن باید اعتراف کنم  داغونم....