کجاست آنکه دلش عاشقانه با ما بود؟

کجاست آنکه نگاهش به رنگ دریا بود

به وقت بودنش این فصل رنگ دیگر داشت

همیشه باغ غزل هایمان شکوفا بود

به دست های نجیبش پناه می بردم

چقدر گرم و صمیمی مرا پذیرا بود

همیشه فائز چشمان مست او بودم

کسی که مثل دو بیتی نجیب و زیبا بود

درست حالت عرفانی غزل را داشت

درست مثل دل من غریب و تنها بود

چه شد که از شب تنهایی ام به تنگ آمد؟

قرار بین من و چشم او مدارا بود

چه روزهای قشنگی که داشتم با او

چه روزهای قشنگی که مثل رویا بود

به شب نشینی چشمم ستاره می رقصد

به یاد انکه دلش عاشقانه با ما بود

اکرم مهدی پور(مکافات) دوشنبه 14 دی‌ماه سال 1388 ساعت 04:05 ب.ظ

قصه همون دلی که........